Bert Smeets mea culpa-media
22jan/1420
Math
Hallo Bert,Bedankt voor de snelle reactie. Hier is het verhaal in het kort:
mijn man was Mathias Joseph H, geboren in Bocholtz 10 november 1931 en overleden in Rotterdam 27 maart 2004.
Ik leerde Math in 1969 kennen in Zuid Limburg door de wandelsport en werd lid van zijn club. Onze verkering en later huwelijk verliepen uiterst stormachtig, ik werd regelmatig geconfronteerd met vreemd, agressief gedrag waar hij zich later niets van herinnerde. Ik heb het talloze malen uitgemaakt maar dat accepteerde hij niet, hij wist me overal te vinden via politie, ANWB alarmcentrale en toen ik aan boord werkte via Scheveningen radio.
Door toeval ontdekte ik dat hij door een voorval bij de Marine veroordeeld was door de Krijgsraad en TBR had gekregen. Wat ik hier schrijf was met Math niet bespreekbaar. In een gesprek met zijn huisarts was het antwoord: ja, Math is psychopaat maar als je met hem trouwt kun je onderzoek en behandeling afdwingen. Dit bleek later niet waar te zijn. In een gesprek met de Reclassering was het antwoord: ik mag u geen informatie geven maar hij heeft waarschijnlijk iemand vermoord.
Door een verkrachting binnen het huwelijk werd ik zwanger en onze zoon Robbie werd geboren. Intussen wist ik van Math z'n oma dat: die van H. zijn allemaal krank in de kop.
Ik heb wel veel beetjes informatie maar geen geheel terwijl ik het voor mijn zoon en inmiddels zijn zoon belangrijk vind om te weten wat er gebeurd is. De Krijgsraad geeft hierover geen informatie, zelfs niet aan dokters.
Ik weet dat Math als "kleine jongen" naar het pensionaat in Bleijerheide is gegaan en door een incident is weggestuurd, hij is toen, ca 15 of 16 jaar oud naar de Marine gegaan. Ik weet niet wat dat incident was maar hij zei daarover: ik heb die broeder door dat luik getrokken.
Ik heb nooit aan sexueel misbruik gedacht maar herinner me een incident uit de tijd toen Robbie nog klein was. Ik ben met mijn ouders geëmigreerd naar Zuid Afrika en ben daar opgegroeid. Daar zijn alle mannen besneden. Math was, zo te zien, ook besneden. Ik dacht daar nooit iets van.
Vóór ik, na een paar jaar problematisch huwelijk , bij hem wegging was ik met Rob bij de kleuterzorg, die vroeg of Rob al met zichzelf speelde. Ik had het nog niet gezien. Voor de zekerheid controleerde de arts of de voorhuid ruim genoeg was, dat was in orde. Hij zei: u zult nog wat bloeddruppels in de luier zien maar alles is OK.
Thuis zette ik Rob op het potje en Math zag de paar bloeddruppels in de luier, hij greep het kind, gilde uit: wat hebben ze met je gedaan, ze moeten met hun poten van je afblijven, legde zijn handen op zijn eigen kruis en heeft de hele avond met Rob in zijn armen staan kermen, en af en toe haalde hij uit naar mij. Ik was doodsbang.
Door de echtscheiding en alle agressieve problemen daarna omdat Rob aan mij was toegewezen (Math probeerde een aantal malen om mij te vermoorden) en uiteindelijk is Rob bij zijn vader gaan wonen, hebben Rob en ik 25 jaar geen contact meer gehad tot ik een paar jaar terug een kaart voor Moederdag kreeg.
We hebben inmiddels contact via e-mail. Ik ben altijd van mening geweest dat Rob de feiten moest kennen als hij of zijn kinderen vreemd gedrag ervaarden. Ik ontdekte onlangs dat het niet zo goed met Rob gaat. Toevallig zag ik iets over het pensionaat Bleijerheide en las over het sexueel misbruik destijds.
Mijn vraag is steeds geweest: waarom werd Math naar Bleijerheide gestuurd, was dat gebruikelijk of was het voor moeilijke kinderen, en is te achterhalen wat er destijds gebeurd is?
Mocht u nadere informatie willen dan geef ik die graag.
Met vriendelijke groet, M S
januari 22nd, 2014
Het is je wellicht opgevallen dat we in digi tijdperk bescherming behoeven en dat is bepaald niet gegarandeerd door de familie te vervangen door een initiaal maar een overvloed van verdere gegevens te verstrekken.
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
Erkenning van een afschuwelijke realiteit en zorgen hebben vereist
juist dan de koelbloedigheid van je hersens gebruiken.
Wanneer je dat niet doet ben je met wat anders bezig.
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
Een cluppie zwaar gefrustreerden is nu eenmaal niet de best mogelijke garantie op zorgvuldig met de hulpvraag van (bezorgde) mensen omgaan. Zeker niet wanneer afschuwelijke drama’s uit het verleden consequenties (voor mogelijk meerdere generaties) heeft.
Dan gebruik je je hersens en huil je over het historisch drama
maar ben je vooral realistisch genoeg om te weten dat het historisch geweld gestopt moet worden.
En dat kan zijn doordat je informatie boven water haalt of steunbewijs vind, of moeilijke discussies aan gaat. Maar het is zeker óók door het erkennen van je eigen grenzen aan mogelijkheden.
In Zorg vuldigheid ! Dát hoort je deskundigheid te zijn.
En da’s nou eenmaal heel wat anders dan een potje voetbal
Precies omdat ik niet van een andere planeet kom. Als ik een gast in mijn hoofd heb ga ik ook niet naar een piskijker. En al helemaal niet wanneer het over mijn kinderen gaat, laat staan mijn kleinkinderen.
januari 22nd, 2014
Anders had je immers mijn eerste reactie wel laten staan ?
Die AT duidelijk maakt wél te hebben gelezen, vandaar dat hij die opmerking dus kan maken
” En dat er mensen zijn die deze mevrouw wel op weg kunnen helpen zonder dat dat professoren of dokters zijn. ”
Wat je weg hebt gehaald was het volgende, gelukkig maakte ik een printscreen van, dus die hoef ik nu alleen maar even over te typen.
Komt ie dus:
” Goden zij dank dat we daar deskundigen voor hebben en deze dame, haar (ex)partner en haar zoon of de eventuele kleinkinderen die deskundigheid dus niet van Mea Culpa hoeven te hebben.
MCU’s deskundigheid kan dus gewoon ophouden met de hele hartelijke groet aan een erg veel respect oproepende ouder en via Slachtofferhulp of Hulp en Recht bv.
de contactmogelijkheid met Prof. Wolters (aan te bieden)*
Lijkt me een hele goede en daartoe geaccrediteerde volgens de hiertoe binnen en buiten Nederland geldende normen ANWB paal
Ik kan je uit ervaring garanderen dat de man weet wat ie doet! ”
Het *(aan te bieden) stond er niet, was weggevallen. Ik schrok me rot van wat ik zag wat ik zag.
En je commando shut up.
Nee Bert.
Ik kan die dame – en anderen als zij wat ook een hij kan zijn – niet helpen.
Maar ik kan wél mijn mond open doen !
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
Daar is hij nu weer heel deskundig in.
januari 22nd, 2014
wél hebt weggehaald
Meer dan dit geheel heb ik hier niet te zeggen.
Iedereen heeft haar of zijn eigen verantwoordelijkheden.
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
Wat Bert gister op zijn blog schreef, was een emotionele herbeleving.
Hij nam ons aan zijn hand mee.
Ik had het gevoel er bij te zijn,
Dat was geen inhoudelijk gevoelloos vergaderverslag.
Mensen zonder betrokkenheid vanuit hun ziel hebben op dit blog niks te zoeken.
Een blog bestaande uit pure inhoud, is niets anders dan een gortdroge vergaarbak van documenten, een archief dus. Daar is een blog veel te dynamisch voor
Waarom zouden controversiële stukken
niet op dit blog gepubliceerd mogen worden?
Mits op voorwaarde dat:
- het Congregatie-gerelateerd is,
- het gericht is op het misbruik van internaatskinderen.
- er zorgvuldig omgegaan wordt met persoonsgegevens.
- en dat er toestemming voor publicatie verleend is door de inbreng(st)er(s),
M.i. voldoet deze inzending (na kleine correctie) van vandaag daar aan.
Het staat de inzenders immers vrij
om daarnaast ook nog andere stappen te ondernemen,
al dan niet via MCU.
Enne, het is maar ‘n mening,
mijn mening.
Groetjes
Jos Schmidt
PS:
Eerder schreef Bert:
Dit blog is een unieke uitzondering,
het is er persoonlijker, echter, het leeft,
het is (on)menselijker in zijn schoonste en lelijkste gestalten
maar ieder bepaalt zelf waar de grens ligt.
Eerder schreef Eduard:
Zolang je veronderstellingen niet met feiten kan onderbouwen is het roddel.
Ik krijg dan ook de indruk dat dit blog niets meer is dan
een, ja jij, niet jij, rubriek
dan een blog met inhoud.
januari 22nd, 2014
schrijf je in je laatste zin van je email vandaag, als slot
op wat je schreef wat dan vertrouwelijk zou moeten blijven
“Pers slot van rekening heb ik een gezin.
Groetjes,
Jos ”
Limburg (of Bleijerheide, da’s me nog steeds een raadsel) ligt kennelijk heel wat verder van zee af dan het in kilometers is.
Lees er je emails maar op na!
En mijn (voortdurende ) antwoorden.
Jij, Jos, jij bent een draaikont !
Je redenen zijn slechts de jouwe.
De constatering hoort hier.
Zodat inderdaad iedereen ook daarmee zijn of haar eigen conclussies maar trekt.
En ik?
Heb nog een paar artikeltjes, al een paar weken zoals je weet, over die Congregaties,
wat door het gesodemieter hier is moeten blijven liggen, er zijn grenzen.
Maar realiseer jij je daarbij vooral jouw eigen rol en je draaikonterij.
Net als ik dat doe.
‘t Is een goed weten bij die nog even laatste stukjes afmaken, dat ik dik tevreden ben dat Amsterdam en zeker Driehuis vlak bij zee ligt.
januari 22nd, 2014
foutje van mij, maar ik dacht dat jij toch het geheel afkeurde in ieder geval nu jouw foutjes er nog uithalen…gewoon proberen.
Dat was een leuke vraag. Dank je wel.
Het antwoord wat ik vond was nog leuker.
En geeft een tijdsplanning.
Aannemende dat ik nog zo’n jaartje of 15 te leven heb,
geweld kost nu eenmaal levensjaren,
schat ik dat ik nog zo’n jaartje of 5 heb om te liegen.
Education permanente.
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
Die vertelde een paar weken terug wat er gebeurde toen hij jouw “openbaringen” hier las over Jan Schafraad en zijn rol.
Het lijkt mij dat jij hetzelfde probleem nu hebt, maar dáár wens ik buitengewoon hartgrondig buiten te blijven, mijnheer.
Recht door zee zijn heeft een aantal nadelen, maar wees ervan overtuigd dat het ook een hele hoop voordelen heeft, dat kennen van je grenzen.
Ajuu!
januari 22nd, 2014
januari 22nd, 2014
Altijd even kijken wat levert het op.
Vind bij je (“ hieruit blijkt dat jij de draaikont bent“)
het antwoord dan dus maar op nogal voor de hand liggende vraag wat mijn gebleken draaikonterij in die Bleijerheide tragedie mij oplevert dan wel op zou leveren
Succes met het vinden van de antwoorden ter toetsing van wat dan blijkt.
De mijne ken ik.
januari 22nd, 2014
Hoe krankzinnig dat misschien ook is, Bert
Maar als ik dat nu zo lees kan ik, en ik zit het te proberen, niet anders dan aan een heel tragisch gebeuren denk in Ierland, en speciaal een moment daarin
waarin één van die dijken van mannen van de slachtofferbeweging tegen een andere dijk, Diarmuid Martin, dat zegt.
Die personal bill of rights staat er nog steeds, zie maar. Laten we het bij het denken aan een paar dijken, dan maar houden.
Lijkt me wel zo reeel.
januari 22nd, 2014
bij die realiteit in Ierland hoort dat die financiele afhandeling van dat verleden was al lang gebeurt