Bert Smeets mea culpa-media

18mrt/140

Vrouwen

Vrouwen, een heel grote groep of is het wel een groep? De laatste tijd heb ik de segregatie van de vrouwenbeweging zoals die in de zeventiger jaren furore maakte dunnetjes mogen herbeleven tijdens de slachtofferbijeenkomsten waar de VPKK, KLokk, en onze 'groep' MCU aan deelnamen in overleg met dhr. Deetman, Kreemers, en ook gisteren hadden wij ontmoeting met kardinaal Eijk, broeder Cees van Dam op de Malibaan te Utrecht.

Een onderwerp, dat nu al verschillende malen op tafel ligt, is de wens van de VPKK om vertrouwenspersonen, die zij zelf naar voren willen schuiven, naar hun verhaal te luisteren. Geen probleem, dat luisteren, want het is immers al geschied in een binnenkort te verschijnen boekwerk maar vervolgens met het argument schermen dat deze vrouwen niet uit hun woorden komen, het allemaal veel langer duurt voordat ze het verwerken, is dubbel op.

Het laatste blijft een probleem, het verwerken, dat geldt ook voor mannen en hun macho opvoeding, dat kan zich heel lang voortslepen. Ik ga het niet aanwijzen als oorzaak van mijn blokkades, het is een willig excuus (je geeft de cultuur de schuld en niet de natuur) want ook ik heb gezwegen, en tevens gezocht naar woorden, songs geschreven dan wel documentaires gemaakt. Het blijft een blokkade wanneer je niet congruent met je gevoelens leert omgaan...dit probleem hing rond onze nek waarvan het touw alleen nog hoefde te worden aangespannen, uitputtend en slopend wanneer je (of men) het veronachtzaamt. Deze dubbele boodschap wanneer je enerzijds je verhaal doet in een boek, en anderzijds jezelf niet kunt uitdrukken, de erkenning vraagt van de zustercongregaties die het geweld en misbruik toebrachten, loop je in de oppermachtige fuik van de afhankelijkheid en de vertrouwensneurose. De bij MCU aangesloten vrouwengroep de 'Canonnen' willen geen erkenning wanneer die niet van harte is, wanneer de betreffende congregatie, de Augustinessen, iedere openheid weigeren, ontkennen dat sommige vrouwen op het internaat hebben gezeten, gaten vullen, hoeven deze 'Canonnen' geen erkenning want het is simpel, ze hebben als kindslaven gewerkt, iedere dag uren aardappels schillen, boenen, poetsen, opruimen, de was doen, zie de Magdalena sisters, en als men dan toch hulp, erkenning en genoegdoening wil, dien op zijn minst een klacht in. Authentiek! b.kreemers@onderzoekrkk.nl.